Om het hele verhaal te kunnen volgen, raad ik je aan om de blog “onze jongste zoon” te lezen.
Op het moment dat hij binnen kwam bij de psycholoog voor zijn IQ test, maakte hij een ontspannen indruk. Hij was dat weekend ervoor kampioen geworden met zijn sportclub en had een mooie beker gewonnen die hij had meegenomen. Hier werd enthousiast op gereageerd en het ijs was meteen gebroken.
Toen ik hem na afloop van de test kwam ophalen, was er een eerste indicatie van de uitslag. Er bleek toen dat hij op basis van de IQ test voor het fulltime HB onderwijs in aanmerking zou kunnen komen. Dit was goed nieuws! De inspanningen die hij had geleverd sinds we weten dat hij een auditieve verwerkingstoornis heeft, hun vruchten afgeworpen. Onze zoon was zelf ook nieuwsgierig naar de uitslag van de test. Mijn onderbuikgevoel zei me dat hij zich “minder” voelt dan zijn grote broer. Dat gevoel kwam weer even omhoog. Nu blijkt dat hij op basis van zijn IQ in aanmerking kwam, gaf hem dat rust. Hij heeft meerdere keren aangegeven dat hij ook heel graag naar die school wil.
Ik ben in gesprek gegaan met het fulltime HB onderwijs en het bleek dat er een wachtlijst was. Dat was prima, ondertussen hebben we onze jongste zoon wel aangemeld. Na de grote vakantie zou hij in aanmerking kunnen komen, omdat er dan de uitstroom van groep 8 is. Zoonlief vond het prima! Het idee dat hij op de wachtlijst stond, gaf hem al de nodige rust. Hij begreep dat er nu geen plek was en kon daar heel goed mee omgaan.
We waren dan ook heel verrast dat we een paar weken geleden werden benaderd met de vraag of we onze zoon dit schooljaar nog wilden laten instromen. Er was ruimte gekomen op de wachtlijst en onze jongste kwam daardoor aan de beurt. Daar hoefden we geen moment over na te denken. De gesprekken over de makkelijke werkjes kwamen regelmatig over tafel. Terwijl de juf heel goed meedacht en hem ook goed begeleidde in wat hij nodig had, was dat voor hem niet voldoende.
De laatste week voor de kerstvakantie was nog even spannend. De aannamecommissie brengt advies uit of hij wel past binnen het fulltime HB onderwijs. Een paar dagen voordat de kerstvakantie zou beginnen, hadden we het verlossende woord. Hij mag na de kerstvakantie beginnen!
Toen we het aan onze jongste zoon vertelden, reageerde hij niet meteen enthousiast. Hij benoemde dat hij dan zijn vriendjes niet meer zou zien en hij had nu ook een hele lieve juf. Later kwam er uit dat hij het heel spannend vond. En dat is ook erg begrijpelijk. Het is ook een grote overgang. Zijn oudere broer heeft ook in de klas gezeten bij zijn toekomstige juffen, dus die kon hem al een beetje op zijn gemak stellen. Voordat de vakantie was begonnen, mocht hij ook nog even meekijken bij de nieuwe klas en de nieuwe juf. Dit vond hij heel erg leuk. De vrijdag voor de vakantie was heel dubbel. Hij is een heel gevoelig mannetje en hij vond het heel moeilijk dat hij nu zijn klasgenootjes moet missen en werd daar ook erg verdrietig van toen hij mij weer zag bij het uit gaan van de school. Beide juffen vingen hem goed op en gaven aan dat de oude klas dichtbij is en dat hij daar altijd even binnen mag komen. En bij het buiten spelen zien ze elkaar weer. Zoonlief was even vergeten dat hij al heel vaak met de kinderen uit zijn nieuwe klas buiten speelden. Ik begrijp heel goed dat hij het moeilijk vond. Het is allemaal heel snel gegaan. Woensdagavond horen dat je naar een andere groep mag en dan vrijdagochtend afscheid nemen! Het lijkt mij niet meer dan logisch dat het wat met je doet als kind. Gelukkig ging het vrijdagmiddag alweer een stuk beter en heeft hij veel zin om naar het fulltime HB onderwijs te gaan.