Al jaren ben ik bezig om voor mijn kinderen het juiste onderwijs en hulp te vinden. Op dit moment gaat het goed. We hebben de juiste hulp gehad en zijn nu bezig met een stijgende lijn.  Tijdens de processen van onze zonen zag ik ook mijn behoefte. En ook de gedachte; had ik dat vroeger ook maar gehad, dan voelde ik me nu niet zo zoals ik me nu voel.

En dan ook de vraag; waarom voel ik nu die behoefte, waarom komt die gedachte in me op? Zoals iedereen wel weet, zijn onze kinderen als een spiegel voor ons. En waarom ga ik tot het uiterste voor mijn kinderen en waarom denk ik niet zo over mezelf en voor mezelf. Bam! Ja, confronterend.

Als ik over mijn gezin praatte, dan waren al mijn 3 mannen (1 grote en 2 kleine) zonder twijfel hoogbegaafd. En ik? Nee, natuurlijk ik niet…Maar dan ben ik van terug gekomen.

• Waarom zou ik het niet zijn?
• Waarom zit ik op hetzelfde niveau als mijn man?
• Waarom snap ik mijn kinderen zo goed?
• Waarom snap ik die kinderen in mijn praktijk zo goed?
• Waarom snap ik andere mensen niet altijd?
• Waarom denken andere mensen niet zoals ik denk?
• Waarom wil ik alles op mijn manier doen?
• Waarom duurt alles zo lang?

En zo kan ik nog wel even door gaan. Het was voor mij eigenlijk toch wel een openbaring. Ik heb met moeite mijn Mavo en MEAO gehaald. Mijn avondstudie HBO Pedagogiek was qua lesstof te doen. Het maakte het zwaar naast mijn 28 uur onregelmatig werken, mijn stage, mijn zwangerschap en later mijn zoon. Op dat moment was het echt te veel, maar ik stond niet toe dat ik mijn laatste jaar zou uitstellen. Geen haar op mijn hoofd die daar over nagedacht had. Mijn werkgever en de opleiding deden daar niet moeilijk over. Maar ik wel!  Ik wilde perse mijn opleiding in 4 jaar doen. In die 4 jaar ben ik geëmigreerd naar Brabant, getrouwd en moeder geworden! En bij de diploma uitreiking was ik zwanger van onze jongste zoon. Het waren hectische jaren, maar voor mijn gevoel kon het echt niet anders. Waarom heb ik die lat toen zo hoog gelegd?

Nu snap ik waarom en heb er gelukkig ook wat van geleerd.  Na een opleiding over hoogbegaafdheid, heel veel gelezen over hoogbegaafdheid en veel confrontaties met mezelf weet ik nu ook dat ik hoogbegaafd ben. En ik voel het nu ook zo! Ik heb hier geen IQ test voor nodig.

Is het nu zo belangrijk dat ik weet dat ik hoogbegaafd ben? Voor mij wel. Het geeft mij rust en inzicht in waarom zaken zijn gelopen, waarom veel mensen mij niet altijd begrepen/begrijpen. Ik kan nu beter staan voor mezelf en dat straal ik dan ook uit. Dit geeft mij een sterker gevoel wat ik ook meeneem in mijn dagelijkse leven. Het gaat mij dan niet zozeer om de term hoogbegaafd, maar om de verklaring dat ik weet waarom ik dingen doe zoals ik ze doe. En ik weet nu ook beter wat ik nodig heb. En daarom kan ik nu nog beter hoogbegaafde kinderen, moeders en vrouwen helpen.