Wij hebben het geluk dat we ouders mogen zijn van 2 prachtige jongens. Waarvan onze oudste zoon hoogbegaafd is. En dan rijst de vraag: heb ik nu 2 slimme kinderen of 1? Wat hebben onze kinderen nodig? Welke opvoedingsmethode past bij onze jongens?

Na de nodige slapeloze nachten, zit onze zoon nu op zijn plek. Een gevoelig, hoogbegaafd mannetje  met een heel sterk rechtvaardigheidsgevoel. Hij ziet snel oorzaak en gevolg, is heel nieuwsgierig en gaat niet zomaar akkoord met een doorsnee antwoord. Ook hier is het regelmatig een uitdaging om bij hem aan te sluiten,  maar daar hebben we onze weg in gevonden.  We hebben samen met onze zoon de beslissing genomen om naar een andere school te gaan. Hij heeft inmiddels bijna 2 jaar fulltime hoogbegaafd onderwijs en daar wordt hij erg blij van (en wij dus ook).

amenwerkingen.

Maar hoe is het dan met onze jongste zoon?

Zal onze jongste zoon ook hoogbegaafd zijn? Je gaat onbewust vergelijken met de oudste. Onze oudste zoon was in het begin van groep 2 erg ongelukkig. Hij wilde niet meer naar school, hij vond het saai. En het was ook saai voor hem, omdat hij niets leerde. In groep 3 werd hij agressief naar mij.  Nu ben ik agressie wel gewend in mijn werk, maar als je eigen kind van 5 jaar je slaat, is het anders…

Om herhaling te voorkomen, hielden wij de ontwikkeling van onze jongste zoon goed in de gaten. Alle punten die we bij onze oudste zagen, zagen we niet bij onze jongste. Onze jongste zoon had het naar zijn zin op school en hij was/is niet agressief.  Toch had ik een raar gevoel in mijn buik. Klopt het wel wat ik zie? Is het niet allemaal aangepast gedrag? Doet hij wat de andere kinderen ook doen? Wanneer ik iets vroeg over school, antwoordde hij: “Dat weet ik niet” of “Dat ben ik vergeten”.  Weer een raar gevoel in mijn buik, heb je het echt naar je zin op school of wacht je tot je weer naar huis mag? Ik heb hier nooit een concreet antwoord op gekregen.

De juf bleek een ander beeld van onze jongste zoon te hebben, dan wij als ouders. En dan ga ik als mama daar over nadenken. Thuis kan onze zoon zichzelf zijn, want wij vinden dat belangrijk. Maar wat als hij dat op school niet kan of durft? Hoe kunnen we hem daarbij helpen? Wat heeft hij daarvoor nodig? Zit hij hier op de juiste plek? Hoe kan ik dit bespreken met de juf? Allemaal vragen die je als ouder bezighouden. Het onrustige gevoel bleef en ik heb geleerd dat ik dat gevoel serieus mag nemen. Wat ga ik hiermee doen? En wat is het beste voor onze zoon?

Hoe we hier mee om zijn gegaan, kunnen jullie in het vervolg lezen.