Van de week was ik op een basisschool om een meisje te begeleiden. Door het afnemen van de toetsen waren de gebruikelijke ruimtes in de school bezet. Deze school heeft heel veel mooie ruimtes, waaronder 1 met een spiegelwand en daar was nog plek. We keken dus geregeld naar ons zelf.
Hoewel ik heel blij ben dat ik een aantal kilo’s ben kwijt geraakt, vond ik het toch niet prettig om iedere keer naar mezelf te kijken.
We hebben ons een beetje omgedraaid en we zijn verder gegaan met ons gesprek.
In de auto onderweg naar de volgende school dacht ik daar nog even over na. Waarom kan ik niet de hele tijd naar mezelf kijken? Het is niet zo dat ik het vervelend vind om naar mezelf te kijken. Ik heb ondertussen wel geleerd dat ik naar mezelf mag kijken en dat ik de moeite waard ben.
Als ik heel eerlijk naar mezelf kijk, dan denk ik dat het te maken had met de afleiding die het veroorzaakte. Ik was niet meer gefocust op het meisje maar op mijn eigen spiegelbeeld en dat was voor dat moment niet de bedoeling.
Wat zie jij als je heel eerlijk naar jezelf kijkt?