De zomervakantie was afgelopen. Onze zoon had zich goed vermaakt in de vakantie en hij had grote verwachtingen van groep 3. Hij ging ervan uit dat hij nu echt aan het werk mocht gaan en had vooral veel zin om te leren lezen en schrijven. Rekenen had hij al aardig onder de knie voor een groep 3-er, omdat dat het ‘aller leukste is’. Voor de grote vakantie heb ik een gesprek gehad met de nieuwe juf van onze zoon zodat ze precies op de hoogte was van de begeleiding en stimulans die hij nodig heeft. Daarnaast heb ik ook het verslag van het IQ onderzoek gegeven.
Na de eerste ochtend kwam hij zeer teleurgesteld uit school. Hij kon of wilde niet aangeven wat er aan de hand was en kon alleen maar schelden op mij. Toen hij weer wat rustiger was, vertelde hij dat hij nog niets had geleerd. Hij had alleen maar gepraat, buiten gespeeld en afspraken gemaakt. Hij was hier heel boos en verdrietig over. Ik heb hem verteld dat er ook veel uitgelegd moet worden op de eerste dag, maar daar had hij een andere mening over. Toen ik hem de volgende dag naar school bracht, zat ik in dubio. Ga ik hier nu meteen wat van zeggen met het gevaar van de zeurende/klagende ouder of laat ik het op zijn beloop? Toch ervoor gekozen dat ik het voor mijn kind opnam en voorzichtig uitgelegd dat het voor onze zoon erg tegen viel dat hij nog niets had geleerd. De juf begreep het helemaal en gaf aan dat ze hem aan het werk zou zetten. Top!
Naarmate de weken verstreken werd onze zoon minder blij, reageerde dat thuis af en kreeg een doffe blik in zijn ogen. Elke dag vroeg hij ’s morgens en ’s middags na school of er al bericht was geweest van de mogelijke nieuwe school. Na een positief bericht van de nieuwe school was hij heel blij. Alleen was er nog de voorwaarde dat hij aan leesniveau M3 moest voldoen. Mocht hij het halen, dan kon hij al na de herfstvakantie beginnen. Anders zou hij pas na de kerstvakantie in kunnen stromen. Toen het leesniveau van hem op ons verzoek werd getest, kregen we de boodschap dat hij het leesniveau nog niet had gehaald en dat het absoluut onhaalbaar was om voor de herfstvakantie op het vereiste niveau te komen. Onze zoon was hier erg teleurgesteld over en ik vroeg me af hoe we de periode tot aan de kerstvakantie door moesten komen. Maar, toen ik hem wilde troosten met het feit dat hij in ieder geval wel mocht komen, reageerde hij heel anders als ik verwacht had. Hij zei: “Daar ga ik niet op wachten,ik wil na de herfstvakantie op mijn nieuwe school beginnen. Mama, wij hebben toch boekjes, wil je mij helpen lezen?”. Natuurlijk hebben we dat gedaan met als resultaat dat hij binnen een paar weken en een nieuwe test wel niveau M3 gehaald heeft! Wat was hij trots!! En heel terecht. De mooiste les vind ik nog dat hij had geleerd, dat hij iets kan bereiken als hij er echt voor gaat. Nu mocht hij naar het fulltime hoogbegaafde onderwijs! Dit betekende ook dat hij de week erop afscheid mocht nemen van zijn oude klas. Hij vond het gelukkig niet moeilijk en had er zelfs veel zin in. In de herfstvakantie had hij alle gelegenheid om er nog over na te denken en vond hij het toch nog wel moeilijk en werd heel emotioneel omdat hij bang was omdat hij zijn vriendjes nooit meer zou kunnen zien. Natuurlijk is het moeilijk om afscheid te nemen van de vertrouwde omgeving (mama en papa vonden het ook erg moeilijk), maar we gaan ervan uit dat hij veel plezier op zijn nieuwe school gaat beleven……